دانلود آهنگ بی کلام شب زده از ابی

«شب زده» یا «عزیز بومی» ترانه ای به قلم زویا زاکاریان، ترانه سرا و نمایشنامه نویس ایرانی(ارمنی تبار) و آهنگسازی احمد بهمنیاری «واروژها خباندیان» ملقب به «واروژان»، با صدای ابراهیم حامدی «ابی» برای فیلم سینمایی «سلام تهران» در سال ۱۳۵۶ ساخته و اجرا شد. ماهنامه هنر موسیقی درباره این اثر این گونه می نویسد:

موسیقی با صدای پیوسته ویلن ها که تاریکی ممتد و سکوت شب را تداعی می کنند، آغاز می شود و هم زمان، صدای سنتور که نماد اصالت عزیز بومی است و رفته رفته حالتی بی قرار به خود می گیرد، شنیده می شود. گیتار، مرد خسته از شب را بر اسب غربت می نشاند و ارکستر را در مسیر پاپ قرار می دهد. گیتار بیس با دو نت از گسترش، عظمت و شکوه شهر پرده بر می دارد و به سازهای زهی ارکستر که در این زمان لحنی هشدارگونه به خود می گیرند، می پیوندد تا چهره ای تمام عیار از شهری که سوار بی پروا و آرزوهایش را به کام خویش می خواند، ارائه دهد.

سنتور که هر از گاهی خودنمایی می کند و با یادآوری اصالت و غرور جوان مسافر برای حفظ دار و ندار او در تقلاست، با فریادی بلند، موسیقی را روانه اوج می کند. ارکستر که در اوج قطعه دلسوزانه می کوشد تا مانع پرکشیدن پرنده عاشق شود و مصرانه در تلاش است چهره واقعی خزان خوش آواز را آشکار کند، در مواجهه با جماعت «محزون» به رسم همدردی از تقلای خود می کاهد و در زمان دعوت به «باهم» بودن جانی دوباره می گیرد و با تلاشی پرامیدتر به استقبال خورشید می شتابد؛ اما عزیز بومی رهسپار است و تنها می توان دعایی بدرقه راه او کرد.

سنتور آخرین تمنای خود را به دست توانای استاد «فرامرز پایور» فریاد می زند که البته بی جواب است و موسیقی بدون لزوم صعود به اوجی دیگر پایان می پذیرد. کلام شاعر که روی اتود اولیه آهنگ نوشته شده بود، دغدغه اصلی واروژان است و او می کوشد ارکستراسیون را در متعالی ترین شکل خود برای تفسیر واژه های ترانه به خدمت بگیرد.

عزیزِ بومی، ای هم قبیله، رو اسب غُربت، چه خوش نشستی

تو این ولایت، ای با اصالت، تو مونده بودی، تو هم شکستی

تشنه و مؤمن، به تشنه موندن، غرورِ اسم دیار ما بود

اون که سپردی، به باد حسرت، تمام دار و ندار ما بود

کدوم خزونِ خوش آواز، تو رو صدا کرد، ای عاشق

که پر کشیدی بی پروا، به جستجوی شقایق

کنارِ ما باش، که محزون، به انتظارِ بهاریم

کنارِ ما باش، که با هم، خورشید و بیرون بیاریم

هزار پرنده، مثل تو عاشق، گذشتن از شب، به نیت روز

رفتن و رفتن، صادق و ساده، نیامدن باز، اما تا امروز

خدا به همراه، اِی خسته از شب، اما سفر نیست علاج این درد

راهی که رفتی رو به غروبه، رو به سحر نیست، شب زده برگرد

کدوم خزونِ خوش آواز، تو رو صدا کرد، ای عاشق

که پر کشیدی بی پروا، به جستجوی شقایق

کنارِ ما باش، که محزون، به انتظارِ بهاریم

کنارِ ما باش، که با هم، خورشید و بیرون بیاریم

هزار پرنده، مثل تو عاشق، گذشتن از شب، به نیت روز

رفتن و رفتن، صادق و ساده، نیامدن باز، اما تا امروز

خدا به همراه، اِی خسته از شب، اما سفر نیست علاج این درد

راهی که رفتی رو به غروبه، رو به سحر نیست، شب زده برگرد