دانلود آهنگ بی کلام بابا کرم از حسین همدانیان

جعفر شهری در کتاب تهران قدیم حکایت میکند که، کرمعلی کریم زاده  که اهل زورخانه رفتن بوده و لباس و شمایل لاتی یا همان جاهلی داشته، در محله خودش به بچه های کوچه آبنبات میداده و بچه ها او را باباکرم می نامیدند. هیچ منبع دیگری را پیدا نکردیم که بتواند تا اندازه ای ریشه های تصنیف باباکرم رو روشن کند اما گذشته از تصنیف باباکرم، میخواستیم از نخستین خواننده ای که این تصنیف را اجرا کرد یعنی حسین همدانیان یادی کنیم که امسال بیست و یک سال از مرگش میگذرد.

اسم حسین همدانیان در تاریخ موسیقی ایران و فرهنگی مردمی با دو تصنیف ثبت شده است یکی همین باباکرم و بعد مبارک باد(امشب چه شبی ست امشب شب مراد است امشب بادا بادا مبارک بادا ایشالا مبارک بادا) و خوب باباکرم چون در اکثر عروسی ها همچنان اجرا میشود می توان گفت در حافظه ملی ما به طور قطعی نقش بسته است.

اما هر چقدر جستجو کنید کمتر درباره این دو تصنیف چیزی دستگیرتان خواهد شد همانطور که اول اشاره کردیم درباره شخصیت باباکرم جعفر شهری اشاره ای دارد و به طور خلاصه ایشان را به نوعی جاهل محل معرفی میکند. اما یادداشت دیگری هم روی اینترنت به قلم آقای محسن مهدیان وجود دارد که می گوید همسر دوم آقای کرمعلی کریم زاده معروف به باباکرم مطلع شعر باباکرم را درست کرده بوده و بعد حسین همدانیان آنرا تکمیل کرده است. همین نویسنده بعداً اضافه کردند که دختر مرحوم کریم زاده معروف به باباکرم در تماس با او نکاتی رو تصحیح کردند و گفته اند اولاً شاعر ترانه باباکرم خود آقای حسین همدانیان بوده و مادر ما هیج نقشی در ساختن تصنیف نداشته است. در ضمن این خانم گوشزد کردند که رقص باباکرم هم هیچ ربطی به مرحوم پدر ما ندارد و افزودند اساساً پدر ما در کسوت این دست کارها نبود. پدر ما یک پهلوان و جوانمرد واقعی بود و اینطور نبود که فقط به خاطر خوش رفتاری با کودکان باباکرم نام گرفته باشد پدر ما محب اهل بیت و خاص مرید امیرالمؤمنین و اهل دستگیری و از این جهت مورد احترام بود. یعنی ظاهرا اهل عوالم درویشی بوده است.

به نظر میرسد که حسین همدانیان این تصنیف ها رو ساخته باشد و این طور نیست که مثلاً می گویند جایی شنیده یا آنرا تکرار کرده است. اما مطلب دیگری در اینترنت به قلم خانم هایده کیشی پور که به عنوان استاد رقص ایرانی معرفی شدند می گویند در زمان کشف حجاب یکی از شاهزاده خانم ها باغبان مسنی به نام باباکرم داشت و هر وقت خانم به باغ میآمده باغبان را صدا میکرده و میگفته باباکرم چطوری! باباکرم هم به تدریج عاشق شاهزاده خانم می شود. ایشان اضافه میکنند بعد از مدتی شاهزاده خانم به سفر فرنگ میرود و باباکرم از عشق او میمیرد. همین می شود که در اذهان مردم باباکرم به عنوان یک مرد عاشق شکل می گیرد و رقص باباکرم هم نشان دهنده یک مرد عاشق بود. که به نظر این داستان به نوعی خیال بافی بوده و خیلی مورد استناد نمی باشد.

متاسفانه ما چهره واقعی حسین همدانیان خواننده و به احتمال زیاد خالق باباکرم را به درستی نمی شناسیم و این را هم اضافه میکنیم که همدانیان فقط خواننده قطعات ضربی نبود، همدانیان تنبک نوازی عالی و شاگرد حسین تهرانی بود. بهترین دلیل برای نشان دادن سطح او حضور متناوبش در برنامه های گل های رنگارنگ رادیو هست.

اینکه چرا همدانیان از دنیای خیلی سنگین برنامه گل های رنگارنگ به دنیای به اصطلاح سبک ضربی خوانی رفته ما دلیلی برای آن نداریم اما باید تأکید کرد که رادیو ایران محیط بسیار سختی برای خضور هنرمندان بود و بارها ذکر شده که مسئولان رادیو، فلان خواننده زن را به دلیل رفتار و اخلاق در زندگی خوصی به رادیو راه نمیدادند. یعنی مرز بندی ها بسیار جدی و طبقاتی بود.

اینکه آدمی هم در ارکستر گل های رنگارنگ شرکت داشته باشد و هم در بیرون تصنیفات ضربی بخواند سابقه ای ندارد. اما بعد ها در سال های ۱۳۵۰ به بعد باب شد که خواننده هایی که قبلاً رادیویی و گل هایی بودند به برنامه سرگرم کننده تلوزیونی و بعد به کاباره ها رفتند چون درآمد زیادی داشت. معروف ترین نمونه اکبر گلپایگانی هست. ولی در زمان همدانیان چنین چیزی باب نبود پس انگیزه همدانیان چه می توانسته باشد؟ علاقه به این نوع موسیقی؟ شاید حس کرده بود که تصنیف هایی مثل باباکرم و مبارک باد تصنیف های معمولی نیستند؟ یا شاید خودش به استعداد خاصش در اجرای این نوع موسیقی واقف بوده؟  چون واقعیت این است که ضربی خواندن فقط برای شاد کردن و انتقال شور و شوق به شنونده است و اگر مجری این شیرینی لازم را نداشته باشد هیچ لطفی در اجرای اثر نیست.

این همان شیرینی خاصی ست که در ایران سنت مطربی و سیاه بازی به آن آگاه و مسلط بود و می دانست که چطور باید آن حس سبک شادی بی دلیل و سرخوشی کوتاه مدت و در عین حال تمایل به ارتباط با دیگران و شریک شدن در شادی و خنده دیگران را به وجود آورد.

به هر حال سرنوشت باباکرم چنین بود که به یکی ازنماد های فرهنگ جاهلی تبدیل شود. هنوز  این موضوع برای ما روشن نیست که فرهنگ جاهلی ازچه زمانی با این تصنیف یکی شده است. آیا از اول این چنین بوده یا کسانی مثل جعفر شهری که بعدها باباکرم را جاهل محلی توصیف کردن که به بچه ها آبنبات میداده خودشون تحت تاثیر تصاویر رایج جاهلی بوده است یا خانمی که باباکرم را باغبان شاهزاده خانم تجسم کرده است؟ واقعاً این ها تا چه حد زاده خیال بافی ست و تا چه حد ریشه تاریخی دارد و مسئله این هست بعدها اجراهای دیگری از باباکرم با تأکید بیشتر بر فرهنگ جاهلی باب شد.

حسین همدانیان بیست و یک سال پیش در سال ۱۳۷۸ و در سن ۷۵ سالگی از دنیا رفت. وی از سال سال ۱۳۵۵ که از رادیو بازنشسته شد دیگر فعالیتی نداشت و در خانه سالمندان در شرایطی غمگین در گذشت.

متن آهنگ باباکرم

هر چقدر ناز کنی، ناز کنی

باز تو دلدار منی

هر چقدر غمزه بیای، عشوه کنی

تو گُل بی خار منی

حالا دیگــــــــــه، مال منی

جان منی، یار منی

حالا دیگــــــــــه، عشق منی

قلب منی، روح منی

شیشه بابا رو نشکنی

بابا کرم، دوست دارم

بابا کرم، بیا بَرَم

چه خبر هست تو را، هست تو را

دادی که شب ها دارم

به خدا ای گل من، ای گل من

با تو سخن ها دارم

ای دریغا که ندانسته گرفتار شدم

ای دریغا که ندانسته گرفتار شدم

اول عیش و خوشی دست تو من خوار شدم

وای، وای، زار شدم

وای، گرفتار شدم

کشتی ای گل مرا با نگاهت

تا سپردم سر و جان به راهت

کشاندی ما را به عشق و مستی

دل خونینم به غم بشکستی

بابا کرم، دوست دارم

بابا کرم، بیا بَرَم